Ervaringen

Veel mensen hebben hun ervaringen met het hellp-syndroom opgeschreven. In deze rubriek vind je een aantal van deze ervaringsverhalen.

Hellp-syndroom

De naam HELLP syndroom is afgeleid van een (engelstalige) afkorting: Hemolyse (bloedafbraak) Elevated Liver enzymes (leverfunctiestoornissen) Low Platelets (afbraak van bloedplaatjes). Daarnaast komt hierbij ook vaak hoge bloeddruk, oedeem en eiwitverlies voor. Deze aandoening wordt dus vastgesteld door bloedonderzoek te doen. Het is een aandoeningen die voor moeder en kind veel problemen oplevert, zoals: hoofdpijn, misselijkheid, pijn boven in de buik, bandgevoel, groeiachterstand en andere complicaties. Bij HELLP syndroom zijn de gevolgen vaak ernstiger dan bij de eerder genoemde ziektes. Zo komt het overlijden van de baby bij HELLP vaker voor dan bij pre-eclampsie en zwangerschaps hoge bloeddruk. Bij heel ernstige vormen van het HELLP syndroom kan ook het leven van de moeder bedreigd worden. Het HELLP syndroom werd in het begin van de jaren 80 voor het eerst beschreven in de wetenschappelijke vakliteratuur. Het is een ziekte die dus nog niet zo heel lang bekend is. Daardoor is niet iedereen op de hoogte van het bestaan. Bij eclampsie krijgt de vrouw toevallen die lijken op stuipen zoals deze bij epilepsie worden gezien. Dit is een levensbedreigende situatie voor zowel moeder als het ongeboren kind. Eclampsie dient met spoed in een ziekenhuis te worden behandeld. Eclampsie ontstaat als gevolg van een (heel) hoge bloeddruk en door vaat problemen in de hersenschors. Het treedt als complicatie op bij 1 van elke 200 vrouwen met een ernstige pre-eclampsie of het HELLP syndroom. Bij aanwijzingen voor een verhoogd risico, kan met preventieve behandelingen (bijvoorbeeld: magnesium sulfaat) dit verhoogde risico bijna geheel weggenomen worden.

Informatie over hellp

Linkpagina´s

Pre-eclampsie

Het juiste medische woord voor zwangerschapsvergiftiging is pre-eclampsie. Een ander woord, waarmee meestal ook pre-eclampsie wordt bedoeld is toxicose. Er is sprake van pre-eclampsie wanneer er naast (zwangerschaps) hoge bloeddruk, ook meer dan 300 milligram eiwit per 24 uur in de urine wordt uitgescheiden. Om dit laatste vast te stellen is dus onderzoek van de urine nodig. Pre-eclampsie gaat vaak gepaard met klachten (vochtophoping (oedeem) in bijvoorbeeld enkels, handen en gezicht, hoofdpijn, tintelingen in de vingers, misselijkheid en wazig of vlekjes zien) en kan een verminderde werking van de moederkoek tot gevolg hebben. Hierdoor dreigt dan weer een tekort aan voedingsstoffen voor de baby wat leidt tot groeiachterstand. Tenslotte kan er een zuurstof tekort bij de baby ontstaan. met als mogelijk gevolg hersen beschadiging of overlijden. Pre-eclampsie lijdt ook tot verminderde werking van moederlijke organen zoals nieren, lever en bloedvaten. De gevolgen van pre-eclampsie zijn veelal ernstiger dan bij zwangerschaps hoge bloeddruk, maar vaak minder dan bij het HELLP syndroom. Pre-eclampsie begint, net als het HELLP syndroom, meestal pas na de 22-24ste week van de zwangerschap of later. Zie voor volledige verhaal:

Psychische problemen

Het doormaken van pre-eclampsie heeft vaak tot gevolg dat er allerlei psychische problemen ontstaan. Naast de lichamelijke klachten en problemen vormen de psychische kanten een groot probleem. Veel van deze psychische klachten komen voort uit angst en onzekerheid. Angst voor de gezondheid van moeder en kind. Zelfs angst dat moeder en kind de ziekte niet zullen overleven komen regelmatig voor. Gezien de ernstige vormen die pre-eclampsie kan aannemen, is het niet vreemd dat deze angsten ontstaan. In veel gevallen zal deze angst nog versterkt worden doordat er veel onzekerheid is over de eigen toestand. Veel vrouwen merken namelijk pas als ze het aan den lijve ondervinden, wat pre-eclampsie is. Vooraf weten veel vrouwen en hun partners nauwelijks wat pre-eclampsie is. Ook na de bevalling spelen psychische problemen vaak een grote rol. Want ook dan spelen zaken als angst voor toekomstige zwangerschappen, de gezondheid van de baby en angst voor het wellicht opnieuw verliezen van een baby in een volgende zwangerschap, een belangrijke rol. Omdat op veel vragen, ook van de behandelaars, geen duidelijk antwoord kan worden verkregen, ontstaat ook onzekerheid en machteloosheid. Na de bevalling is de zorg voor de baby ook vaak in praktische zin heel groot. Heen en weer reizen naar het ziekenhuis, waar de baby in de couveuse ligt is vaak heel vermoeiend voor de moeder die net pre-eclampsie heeft gehad. Maar ook later zullen de kinderen die te vroeg zijn geboren of veel te licht waren bij de geboorte, vaker hulp van artsen nodig hebben. Zodat in het dagelijks leven veel aandacht naar het kind gaat en de moeder nauwelijks tijd voor zichzelf en haar partner over heeft. Het is eigenlijk helemaal niet vreemd te noemen, dat al het bovenstaande, bij een vooraf meestal volstrekt gezonde vrouw, spanningen en psychische problemen kan veroorzaken. Desondanks vinden veel vrouwen weinig begrip voor hun klachten, waardoor zij in hun omgeving en op het werk (dat ze vaak pas na lange tijd weer kunnen hervatten) problemen ondervinden.

Psychosociale hulp